Het eerste doel vandaag was het Koninklijk Paleis. Dit is niet zozeer een paleis maar een verzameling gebouwen, uiteenlopend van tempels en pagodes via ontvangsthallen en balletzalen tot het gebouw van de koning zelf. Wegens een verblijf in China was hij helaas niet in de gelegenheid om ons vandaag te ontvangen.
Het is een heel uitgebreid en mooi complex met werkelijk prachtige gebouwen, het lijkt veel op Thailand.
De zilveren pagode bijvoorbeeld heeft een vloer die geheel bestaat uit zilveren tegels. Vijftig duizend ton zilver zit daar in en de altaars zijn heel bijzonder. Een prachtige emerald Boeddha van zeker 50 centimeter hoog, moet je nagaan hoe groot deze edelsteen ooit geweest moet zijn. We hebben hier twee uur onze ogen uitgekeken, helaas mocht je op de mooie plekken binnen niet fotograferen.
Daarna stond het Nationaal Museum op het programma, vrijwel geheel gewijd aan historische beelden. Net als Vietnam is er door de oorlogen heel veel van het cultureel erfgoed verloren gegaan of in het buitenland terecht gekomen. Het mooiste wat er over is staat hier. Daarom was het extra leuk om deze beelden te zien, want velen zijn afkomstig uit Ankor Wat, waar we morgen naar toe gaan. Na de lunch naar het Genocide Museum, gewijd aan de periode van de Rode Kmer onder leiding van Pol Pot. Het museum is ingericht in de voormalige gevangenis S.21. Hier zijn in de vier jaar dat deze beesten aan de macht waren 20.000 mensen gevangen gezet, 7 hebben het overleefd omdat ze wisten te ontsnappen. Het is een uitermate amateuristisch geheel, maar je voelt de verschrikkingen terwijl je door de verschillende zalen loopt. De Rode Kmer was heel methodisch, van vele gevangen werd keurig een foto gemaakt die nu te zien zijn. Jongens, vrouwen, baby’s, van iedereen werd een “bekentenis” los gemarteld waarna het einde op een van de killing fields volgde. In de periode 1975-1979 werden 3,5 miljoen mensen vermoord door hun landgenoten, bijna de helft van de bevolking.. Daarna moesten we nog naar een lokale markt, maar de meesten hadden daar weinig aandacht voor. Het is onvoorstelbaar wat mensen elkaar kunnen aandoen.
Op de terugreis kwamen we op een kruispunt tien minuten lang volledig vast te staan, ondanks dat er 3 agenten probeerden het verkeer op gang te brengen. Dat komt door alle auto’s. In de hoofdstad van dit land is duidelijk dat de welvaart hier heel anders verdeeld is als in Vietnam. We zien hier heel veel meer auto’s, waarvan de dure vaak geen nummerbord hebben. Deze wagens zijn van de belangrijke families of personen en laten zo weten dat de politie zich vooral niet met hen moet bemoeien. Doen ze dat wel, dan is hij als hij geluk heeft alleen zijn baan kwijt. Veel dure winkels en restaurants waar de valuta gewoon de Amerikaanse dollar is. Er is een top 5 procent die alles in handen heeft, dan een 35 procent middenklasse en de rest heeft gewoon vrijwel niets. Corruptie is de name of the game!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten